ความเศร้าหมองของศีล และความผ่องแผ้วของศีล
ปัญหากรรมใดที่ข้าพเจ้ากล่าวมาแล้วว่า "อะไรเป็นความเศร้าหมอง
เป็นความผ่องแผ้วของศีลนั้น" ข้าพเจ้าจะวิสัชนาในปัญหากรรมนั้นต่อไป ดังนี้
ภาวะที่ศีลขาดเป็น เป็นความเศร้าหมองของศีล ภาวะที่ศีลไม่ขาดเป็นต้น
เป็นความผ่องแผ้วของศีล
ความเศร้าหมองของศีล
ก็แหละ ภาวะที่ศีลขาด เป็นต้นนั้น ท่านสงเคราะห์ ด้วยความแตกต่าง ซึ่งมีลาภ และ
ยศเป็นต้นเป็นเหตุอย่างหนึ่ง ด้วยเมถุนสังโยค ๗ ประการอย่างหนึ่ง
จริงอย่างนั้น ในบรรดา อาบัติ ๗ กอง สิกขาบทของภิกษุใดขาดเบื้องต้น
หรือที่สุด ศีลของภิกษุนั้นชื่อว่าเป็น ศีลขาด เหมือน ผ้าที่ขาดชาย ส่วนสิกขาบท
ของภิกษุใด ขาดตรงกลาง ศีลของภิกษุนั้นชื่อว่า เป็น ศีลทะลุ เหมือนผ้าที่ทะลุ
กลางผืน สิกขาบทของภิกษุใด ขาดสอง, สามสิกขาบทไปตามลำดับ ศีลของภิกษุ
นั้นชื่อว่า เป็น ศีลด่าง เหมือนแม่โคมีสีตัวเป็นสีด่างดำ หรือด่างแดง เป็นต้นอย่างใด
อย่างหนึ่ง ด้วยสีที่ไม่เหมือนกัน ซึ่งปรากฏขึ้นที่หลังหรือที่ท้อง สิกขาบทของภิกษุใด
ขาดเป็นตอนๆ ไป ศีลของภิกษุนั้นชื่อว่าเป็น ศีลพร้อย เหมือนแม่โคลายเป็นจุด
ด้วยสีที่ไม่เหมือนกัน เป็นระยะๆ ไป
ภาวะที่ศีลขาดเป็นต้น ย่อมมีด้วยความแตกต่าง ซึ่งมีลาภเป็นต้น เป็นหตุด้วย
ประการดังอธิบายมานี้
(คัดลอกบทความจาก คัมภีร์วิสุทธิมรรค (ปกหนัง) หน้าที่ 72)
|
086-461-8505,
แบบตู้พระไตรปิฎกทั้งหมด
